Het einde nadert

Hallo,

De laatste trip naar het binnenland van Suriname zit er op en wauw wat was het weer mooi en bijzonder. De trip had als bestemming raleighvallen en vlotzberg. Op zaterdag vertok ik met een groep van 8 mensen inclusief gids en chauffeur met de auto naar Witagron. Dit duurde drie uur waar van twee uur via de bauxietwegen. Witagron is een marrondorp waar de stam Kwinties leven. In Witagron kregen we een lunch aangeboden en hebben vanaf daar we de reis vervolgd per korjaal over de Coppenamerivier. Het varen zou drie uur duren maar door de lage waterstand en de vele obstakels als zandbanken, stenen en stoomversnellingen hebben we er ruim 6 uur over gedaan. We waren daarom ook erg blij toen we fungu eiland bereikten, het eiland waar we zouden verblijven. Dag twee van de trip stond de tocht naar de vlotzberg op het programma, de tocht staat bekend als zwaar. De vlotzberg is 240 meter stijl omhoog en om daar te komen is een wandeling van drie uur door de jungle nodig. De wandeling verliep goed en eenmaal aangekomen bij de voet van de berg begon het zware gedeelte. Eerst moest er een smal gedeelte met allemaal stenen getrotseerd worden om vervolgens op het vlakke stijlen gedeelte omhoog te lopen. Het was inderdaad zwaar en bloed heet. Maar wat was het gaaf om de berg te beklimmen en het uitzicht was bijzonder mooi! Een tijdje van het uitzicht genoten en wat foto’s gemaakt om daarna weer de berg af te dalen, wederom zwaar. Alles viel me mee hoe de tocht verliep maar toen moesten we weer drie uur terug wandelen door de jungle. Tijdens de terugtocht kwam de vermoeidheid in mijn benen maar door een constant tempo aan te houden is het gelukt binnen de daarvoor bestemde tijd terug te zijn. Als beloning konden we heerlijk afkoelen onder een waterval. ’s Avond hadden we vrij te besteden en hebben we lekker met een drankje bij het water gezeten en de sterrenhemel bekeken. Zo mooi als hier heb ik niet eerder gezien!
Dag drie van de trip hebben we de moedervallen van het gebied bezocht. Daarvoor moest eerst een wandeling van een uur door de jungle gelopen worden wat natuurlijk nu een eitje was vergeleken met de dag ervoor. De gids vertelde onderweg veel over de verschillende planten en diersoorten in het gebied. Daar aangekomen hebben we mooie watervallen en stroomversnellingen gezien. De waterstand was wel laag waardoor het minder groot en spectaculair was maar evengoed een prachtig stuk natuur. Na een uur terug gewandeld te hebben kwamen we terug op het eiland en hadden we ’s middags vrij te besteden. Ik heb samen met twee anderen heerlijk bij het water gezeten en gezwommen in de rivier om af te koelen. We hadden het geluk dat in de middag de aapjes op het eiland te voorschijn kwamen en hebben we ze bananen gevoerd. Heel erg leuk om te doen en de aapjes te zien spelen in de bomen. De laatste avond gezellig met ze alle doorgebracht en toen zat de trip er alweer op. Dag vier van de trip zijn we terug gevaren en dit verliep gelukkig voorspoediger dan de heenreis. Ik vond het een onwijs gave trip naar het binnenland en heb erg genoten van de natuur, mensen en vrijheid die ik heb ervaren!

Deze week stage gelopen op de operatiekamers. De OK in het ziekenhuis bestaat uit drie operatiekamers en er worden alleen kleinere operaties uitgevoerd van de specialismen chirurgie, gynaecologie en KNO. ’s Ochtends vinden de meeste operaties plaats en hierdoor is het ’s middags rustiger en vind er af en toe een spoed operatie plaats. Dit was voor mij de eerste keer dat ik mee keek met operaties dus kan het niet vergelijken met Nederland maar de werkwijze zal zeker anders zijn. Er wordt wel goed gelet op de hygiëne en steriliteit maar vervolgens loopt iedereen in en uit de operatiekamer, zo zijn er wel meer tegenstrijdige en verouderde methode die worden toegepast. Wat ook hele normaal bijkomstigheid is dat de stroom geregeld uitvalt. De artsen en verpleegkundigen zijn erg aardig en lieten Renske en mij vrij om mee te kijken waar we wilde. De operaties die ik heb gezien zijn; galblaasverwijdering, amandelen verwijderen, teenamputatie, keizersnee, shunt plaatsing (verbinding van vaten bij dialyse patiënten) en liesbreuk. Helaas was er ook een operatie waar het niet goed ging en werd er een baby’tje dood geboren van 17 weken. Het baby’tje was echt heel klein, passend in een hand. Het baby’tje had wel alle vingertjes en teentjes alleen het geslacht was nog niet ontwikkeld. Het was heel zielig voor de moeder en er werd slecht gecommuniceerd en weinig aandacht aan besteed. Gelukkig komt het niet vaak voor zeiden de artsen en verpleegkundigen.
Ik vond het een erg leuke en leerzame ervaring om mee te kijken met de verschillende operaties. Volgende week zijn de laatste drie stage dagen en dan zitten de tien weken stage in het ziekenhuis erop. Ik hoop volgende week nog een blog te schrijven van de laatste ervaringen maar voor nu ga ik nog even genieten van de laatste dagen in Paramaribo.

Fijn weekend iedereen en tot in Nederland.
Liefs Esther