cultuurshock en acclimatiseren!
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
03 September 2014 | Suriname, Paramaribo
Hallo iedereen,
De eerste week is al bijna voorbij en het was een week vol nieuwe indrukken. Het avontuur begon al op schiphol. De vlucht van negen uur was goed en snel verlopen, met de films, eten en drinken en wat muziek vermaakte ik me prima. Eenmaal op het vliegveld Suriname aangekomen kwam er een warme deken ons tegemoet. Het was meteen duidelijk dat we in Suriname waren… de rij voor de paspoort controle heeft meer dan een uur geduurd en de beste man achter het loket begon meteen te flirten. We werden opgehaald door Chico onze taxi chauffeur. Chico zei dat de reis naar Paramaribo een uur zou duren maar met het chaotische verkeer in Suriname duurde de reis wel twee uur.
Het huis is klein maar fijn en wel oud maar in goede staat voor Surinaamse begrippen. We waren kapot van de reis maar toch duurde het lang voor we sliepen door de warmte en alle indrukken.
De volgende dag moesten we meteen ons visum verlengen, hadden we een afspraak met de coördinatrice van de vrijwilligersorganisatie, kregen een citytrip door Paramaribo heen en werden er schorten aangemeten voor het werk in het ziekenhuis. In de middag werden we opgehaald om fietsen te huren voor de komende tien weken. Het was nog een hele uitdaging om terug te fietsen naar ons huis maar met het nodige gefluit en geroep is het ons gelukt. Het was een drukke dag en er waren veel nieuwe indrukken. Het weekend hebben we rustig doorgebracht. Lekker gezwommen bij het krasnapolsky hotel waar je voor €12,50 de hele dag kan vertoeven inclusief lunch met drinken. We zijn lekker uit eten geweest en het centrum een beetje verkent, nog niet uit geweest want het uitgaans leven komt hier pas laat op gang en wij waren helemaal kapot van de hele dag en de daarbij horende warmte.
Maandag begon de stage en we werden om 7uur verwacht in het ziekenhuis. Samen met Renske zit ik in het ’s Lands hospitaal en moeten ongeveer 20 minuten fietsen voor we er zijn. De andere twee meiden, Caprice en Lisanne zitten in het diakonessenziekenhuis. Het is echt bloedheet want we hebben een pak, een schort en dichte schoenen aan. Ze lieten ons eerst een uur wachten voor we werden gebracht naar het secretariaat voor onze MRSA uitslag en verdere informatie over de plaatsing van de afdelingen. Het hoofd van de opleidingen heeft niet aan onze wensen kunnen voldoen want het is allemaal erg laat doorgekomen bij het ziekenhuis waardoor er niet genoeg plek meer was op bepaalde afdelingen. Ik zit samen met Renske eerst vijf weken op interne geneeskunde en daarna vijf weken op chirurgie. Voor we op de afdeling interne begonnen kregen we een welkoms woordje van de praktijkbegeleidster. Daarna zijn we verdeeld op de kamers. De afdeling bestaat uit vier kamers, twee voor de vrouwen en twee voor de mannen. In iedere kamer liggen tien patiënten. Het was een grote cultuurshock hoe ze hier werken in het ziekenhuis. Het is totaal niet te vergelijken met Nederland. Veel armoediger, andere mentaliteit, andere structuur en waarden en normen. Het is enorm wennen hoe hier gewerkt wordt maar ik hoop wel me draai te vinden. Op medisch gebied zal ik veel ziektebeelden tegen komen die ik al ken. De nadruk voor het leren ligt vooral op het omgaan met de andere omstandigheden, de cultuur en de daarbij horende waarden en normen.
Naast de stage gaan we ook een dag vrijwilligers werk doen via de vrijwilligersorganisatie. Dit word elke week op donderdag. In overleg gaan we verschillende projecten langs zoals een kinderhuis en gehandicaptenzorg. We zijn hier erg benieuwd maar daar later meer over.
Verder heb ik het hartstikke leuk met de meiden. We kunnen goed met elkaar praten en lachen. We kunnen allemaal ons eigen dingetjes doen maar schromen niet om elkaar om hulp te vragen of onze mening te geven. We zijn alle vier ontzettend blij met hoe alles nu verloopt.
Het enige nadeel van Suriname zijn de muggen! Mijn benen zijn helemaal lek gestoken en zien er niet uit maar we hebben er nu speciaal spul voor gekocht dus nu maar hopen dat het verminderd.
En als laatste kan ik wel wennen aan het rustige tempo van de Surinamers. Ik snap nu heel goed waarom ze alles rustig aan doen met deze warmte. Ik ben dus al aardig geacclimatiseerd.
Lieve groeten uit het warme Paramaribo!
xx Esther
De eerste week is al bijna voorbij en het was een week vol nieuwe indrukken. Het avontuur begon al op schiphol. De vlucht van negen uur was goed en snel verlopen, met de films, eten en drinken en wat muziek vermaakte ik me prima. Eenmaal op het vliegveld Suriname aangekomen kwam er een warme deken ons tegemoet. Het was meteen duidelijk dat we in Suriname waren… de rij voor de paspoort controle heeft meer dan een uur geduurd en de beste man achter het loket begon meteen te flirten. We werden opgehaald door Chico onze taxi chauffeur. Chico zei dat de reis naar Paramaribo een uur zou duren maar met het chaotische verkeer in Suriname duurde de reis wel twee uur.
Het huis is klein maar fijn en wel oud maar in goede staat voor Surinaamse begrippen. We waren kapot van de reis maar toch duurde het lang voor we sliepen door de warmte en alle indrukken.
De volgende dag moesten we meteen ons visum verlengen, hadden we een afspraak met de coördinatrice van de vrijwilligersorganisatie, kregen een citytrip door Paramaribo heen en werden er schorten aangemeten voor het werk in het ziekenhuis. In de middag werden we opgehaald om fietsen te huren voor de komende tien weken. Het was nog een hele uitdaging om terug te fietsen naar ons huis maar met het nodige gefluit en geroep is het ons gelukt. Het was een drukke dag en er waren veel nieuwe indrukken. Het weekend hebben we rustig doorgebracht. Lekker gezwommen bij het krasnapolsky hotel waar je voor €12,50 de hele dag kan vertoeven inclusief lunch met drinken. We zijn lekker uit eten geweest en het centrum een beetje verkent, nog niet uit geweest want het uitgaans leven komt hier pas laat op gang en wij waren helemaal kapot van de hele dag en de daarbij horende warmte.
Maandag begon de stage en we werden om 7uur verwacht in het ziekenhuis. Samen met Renske zit ik in het ’s Lands hospitaal en moeten ongeveer 20 minuten fietsen voor we er zijn. De andere twee meiden, Caprice en Lisanne zitten in het diakonessenziekenhuis. Het is echt bloedheet want we hebben een pak, een schort en dichte schoenen aan. Ze lieten ons eerst een uur wachten voor we werden gebracht naar het secretariaat voor onze MRSA uitslag en verdere informatie over de plaatsing van de afdelingen. Het hoofd van de opleidingen heeft niet aan onze wensen kunnen voldoen want het is allemaal erg laat doorgekomen bij het ziekenhuis waardoor er niet genoeg plek meer was op bepaalde afdelingen. Ik zit samen met Renske eerst vijf weken op interne geneeskunde en daarna vijf weken op chirurgie. Voor we op de afdeling interne begonnen kregen we een welkoms woordje van de praktijkbegeleidster. Daarna zijn we verdeeld op de kamers. De afdeling bestaat uit vier kamers, twee voor de vrouwen en twee voor de mannen. In iedere kamer liggen tien patiënten. Het was een grote cultuurshock hoe ze hier werken in het ziekenhuis. Het is totaal niet te vergelijken met Nederland. Veel armoediger, andere mentaliteit, andere structuur en waarden en normen. Het is enorm wennen hoe hier gewerkt wordt maar ik hoop wel me draai te vinden. Op medisch gebied zal ik veel ziektebeelden tegen komen die ik al ken. De nadruk voor het leren ligt vooral op het omgaan met de andere omstandigheden, de cultuur en de daarbij horende waarden en normen.
Naast de stage gaan we ook een dag vrijwilligers werk doen via de vrijwilligersorganisatie. Dit word elke week op donderdag. In overleg gaan we verschillende projecten langs zoals een kinderhuis en gehandicaptenzorg. We zijn hier erg benieuwd maar daar later meer over.
Verder heb ik het hartstikke leuk met de meiden. We kunnen goed met elkaar praten en lachen. We kunnen allemaal ons eigen dingetjes doen maar schromen niet om elkaar om hulp te vragen of onze mening te geven. We zijn alle vier ontzettend blij met hoe alles nu verloopt.
Het enige nadeel van Suriname zijn de muggen! Mijn benen zijn helemaal lek gestoken en zien er niet uit maar we hebben er nu speciaal spul voor gekocht dus nu maar hopen dat het verminderd.
En als laatste kan ik wel wennen aan het rustige tempo van de Surinamers. Ik snap nu heel goed waarom ze alles rustig aan doen met deze warmte. Ik ben dus al aardig geacclimatiseerd.
Lieve groeten uit het warme Paramaribo!
xx Esther
-
03 September 2014 - 07:39
Truus Van Den Hoogen:
Hoi Esther,
Wat leuk om op deze manier van je te horen.
Wat een cultuurshock zeg, je weet dat het anders is maar als je het zelf meemaakt is het toch weer anders. Interessant ook om met andere waarden en normen om te gaan.
Nou ik hoop dat je nog vaak wat laat horen, ik vind het leuk om te lezen.
Groetjes Truus -
03 September 2014 - 14:24
Nico Van Der Laan:
Hallo Esther,
Wat een leuk verhaal waarin je beschrijft hoe het allemaal gat tot nu toe. Ik begrijp de cultuurshock heel goed. Ik hoop niet dat het zo erg is dat je het werktempo afleert. Anders heb je terug in Holland een groot probleem. Het ga je goed en ik kijk uit naar het volgende verslag.
groetjes
Nico -
03 September 2014 - 23:14
Febe:
Oei die muggen. De DDT werkt niet? En je klamboe? Hoop dat je cremmetje werkt. Leuk om te lezen van al die 'vreemde' cultuur verschillen. Ben wel een beetje jaloers op je tropen tempo;) veel plezier. En laat snel weer wat horen. -
04 September 2014 - 07:47
Karin:
Hoi Esther,
Leuk om wat van je te horen en je reis op afstand mee te kunnen maken.
Ook leerzaam dat het zo anders is en te ervaren hoe het ook kan in andere omstandigheden.
Geniet ervan, laat het over je heen komen en een zonnige groet vanuit Rustenburg.
Ook hier genieten we van een fijne nazomer.
-
04 September 2014 - 21:50
Marianne:
Hallo Esther,
Wat een super leuke verrassing om je te kunnen volgen in Suriname.
Het klinkt allemaal spannend en ik wens je veel succes!
Hopelijk kunnen jullie de muggen op een afstandje houden.
Lieve groet. -
05 September 2014 - 18:44
Hannie:
Hoi Esther,
Wat leuk om zo mee te lezen. Klinkt allemaal erg spannend. De stage hier is een stuk minder spannend haha. Heel veel plezier daar nog, geniet ervan. Super kans. Groetjes aan de meiden. Groetjes Hannie
-
05 September 2014 - 21:27
Nancy:
Hey Esther
O wat ben ik super jaloers op je. Het ziet er heerlijk uit. Kan me voorstellen van de cultuur shock -
05 September 2014 - 21:30
Nancy :
Nou ze hebben de helft niet gestuurd van me berichtje. Ik had nog geschreven dat ik op reis tegen de muggen Deet gebruikte en dat helpt super goed. Heel veel plezier en de groetjes aan iedereen. Groetjes Nancy -
23 September 2014 - 18:47
Ans En Frans Freesen:
Wij hoorden van je vader dat je een reisverslag had gestuurd dus wij waren ook nieuwsgierig . Wel fijn te horen dat het allemaal anders is dan in nederland .Maar geniet er maar lekker van .Liefs van ans en frans -
27 Juli 2019 - 02:20
Sing:
Hi
Wie heeft tel nr. Van chico taxi chauffeur
Is dringend
Alvast thx
Mvg
Sing
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
